Δευτέρα 15 Απριλίου 2019

ΚΡΙΤΙΚΗ του Γιάννη Παπαγιάννη


Υβριδικό και παιγνιώδες, όπως όλα τα τελευταία βιβλία του Κώστα Βούλγαρη, η «Αλήθεια και ο άλυπος θάνατος» κινείται μεταξύ δοκιμίου και πεζογραφήματος, μεταξύ της αρχαίας γλώσσας και της νεοελληνικής, μεταξύ σοβαρού και αστείου.
Ξεκινώντας με μια μίμηση αρχαιοελληνικής αφήγησης, η αλήθεια υπονομεύεται πριν ακόμα από το ξεκίνημα του ιστορικού χρόνου. Με λογικά επιχειρήματα, ευρηματική στήριξη και σατιρική διάθεση, η ένδοξη Τρωική Εκστρατεία μετασχηματίζεται σε ένα πολεμικά άναρχο εγχείρημα ενός στρατιωτικού όχλου, που λόγω αδυναμίας και κακής σχεδίασης αναγκάζεται να κλέβει για να ζει και γι’ αυτόν τον λόγο αδυνατεί να εκπορθήσει τα τείχη. Στη συνέχεια μεταπηδά σε δοκιμιακής μορφής αναζήτηση της αλήθειας όσον αφορά στην εικόνα, στις εντυπώσεις και μετά στη βιογραφικού τύπου αφήγηση του Ιερώνυμου, που αφορά στη θρησκευτική αλήθεια.
Άξονας του βιβλίου και συνδετικός κρίκος, ο διάσημος πλαστογράφος του 19ου αιώνα, Κωνσταντίνος Σιμωνίδης. Η ζωή του ευφυούς απατεώνα, ο οποίος συνέγραφε ο ίδιος κείμενα, τα οποία παρουσίαζε ως αρχαία και τα πωλούσε σε συλλέκτες, μέσα από την αφήγηση του Κώστα Βούλγαρη μεταμορφώνεται σε μια αφηγηματική αλληγορία για την αλήθεια. Η αλήθεια, λοιπόν, μέσα από τη ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Σιμωνίδη, είναι κάτι σχετικό, κάτι που διαρκώς αλλάζει. Από τα έργα του, άλλα ήταν γνήσια και άλλα πλαστογραφημένα, αλλού είχε προσθέσει κάτι σε γνήσια κείμενα, αλλού είχε τροποποιήσει.
Αλλά και ο ίδιος ο θάνατός του δεν ήταν βέβαιος, καθώς πιθανόν επρόκειτο για φήμη που διέδωσε ο ίδιος. Μέσα από την αφήγηση του Κώστα Βούλγαρη η προσωπικότητα του πλαστογράφου αποκτάει πολλαπλές διαστάσεις και η ιδιοκτησία του έργου τέχνης αμφισβητείται βάσιμα. Και μέσα από την οπτική αυτή αποκτάει νέα υπόσταση ολόκληρο το βιβλίο, καθώς κάθε αξία μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση.
Και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται κι ένα απόσπασμα από μονόλογο (;), συνέντευξη (;) πραγματική ή φανταστική (;) του Τόμας Πίντσον, όπου αναπτύσσονται σατιρικά και διεξοδικά η ουσία της τέχνης του και του μεταμοντερνισμού, η αμφισβήτηση των παγιωμένων γλωσσικών και αφηγηματικών δεδομένων και κατά συνέπεια η αμφισβήτηση οποιασδήποτε παγιωμένης αλήθειας.

Ελεύθερος Τύπος, 7-4-2019



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου