Κάθε φορά που ξαναδιαβάζω αυτό το εξαιρετικό πόνημα σχηματίζεται στην γόνιμη φαντασία μου ένα γιγαντιαίο μετά-ποίημα για την Ελένη, με την μυθολογική υπερβάλλουσα να γεωμετρεί ευτοπίες που οραματίστηκε αλλά σπανίως άγγιξε μέχρι τώρα η σύγχρονη νεοελληνική ποίηση από τον μοντερνισμό και μετά.
Μαθηματική η δομή, μαθηματική η
ροή, μαθηματικός κι ο μίτος τής Αριάδνης μέσα από τους λαβυρίνθους τής Ποίησης.
Οι ιδιότητες τού ερευνητή, του μελετητή, του αρθρογράφου, του δημοσιογράφου και
του δοκιμιογράφου συναιρούνται εδώ με το καθ’ εαυτό λογοτεχνικό έργο τού Κώστα
Βούλγαρη κι αποδίδουν αισθητικούς καρπούς ανυπολογίστου νοστιμιάς κι
αδιαπραγμάτευτης αισθητικής ηδονής. Η ανάγνωση αυτού του καλοδομημένου
πονήματος στον τομέα της συγκριτικής φιλολογίας, όσον αφορά την ποίηση από τις
αρχές του 19ου αιώνα έως και σήμερα, λειτουργεί ως παράδειγμα.
Ούτως ή άλλως ο διδακτισμός στο
έργο πνευματικών ανθρώπων που έχουν αφιερωθεί στη μελέτη των πολιτισμικών
φαινομένων είναι άρρητα εκπαιδευτικός/ παιδαγωγικού χαρακτήρα έστω και δια της
σωκρατικής συνδημιουργικής μεθόδου. Η σύγχρονη ποίηση χρωστάει πολλά στον Κώστα
Βούλγαρη, καθώς και οι ποιητές που επρόλαβαν να μην πεθάνουν και να δουν το όνομά
τους και το συγγενές με το θέμα ποίημά τους τυπωμένο σε ένα πόνημα που γυμνάζει
τις κριτικές μας δεξιότητες. Στη διάκριση τού κάθε ενός (και τής κάθε μιας)
επαρκούς αναγνώστη είναι η προτροπή προς τον ακάματο μαχητή, αγωνιστή για την
Αλήθεια και την Δικαιοσύνη Κώστα Βούλγαρη να συνεχίσει και με την πέραν του
1980 «χλωρή» ακόμα κι άψητη ποιητική έκφραση που αναζητάει εναγωνίως το κοινό
αλλά και την χαμένη τιμή στην υποφώσκουσα χαοτική μελωδία της. Γινόμαστε μετά
χαράς θεατές στο ιδεοθέατρο της σύγχρονης ποιητικής έκφρασης που ολοκληρώνεται
μέσα στην ανήσυχη συνείδησή μας.
περ. Οδός Πανός, τχ. 194, Ιούλιος 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου